Σήμερα το πρωί ήρθαμε αντιμέτωποι με κάτι πραγματικά αλλόκοτο στην αυλή. Αρχικά, φάνταζε απλώς σαν ένα ξεχασμένο σχοινί ή ίσως κάποιο παλιό χειροτεχνικό αντικείμενο που είχε παραμείνει εκεί από καιρό. Όμως όσο πλησιάζαμε, άρχισε να γίνεται ξεκάθαρο ότι επρόκειτο για κάτι τελείως διαφορετικό.
Μια αλυσίδα από οβάλ κρίκους, επιμελώς δεμένους μεταξύ τους, κρεμόταν από ένα κλαδί δέντρου — σαν κάποιος να την είχε τοποθετήσει εκεί εσκεμμένα. Ήταν ακριβώς δίπλα στο χλοοκοπτικό.
Ο σύζυγός μου είχε βγει να το ελέγξει, όταν παρατήρησε ασυνήθιστα ίχνη στο γρασίδι, σαν κάτι βαρύ να είχε συρθεί ή πέσει πρόσφατα. Σηκώνοντας το βλέμμα του, την είδε: την παράξενη αλυσίδα να αιωρείται από τα χαμηλά κλαδιά του παλιού δέντρου.
Αποτελούνταν από περίπου δέκα μικρά «σακουλάκια», το καθένα δεμένο προσεκτικά με το επόμενο. Στην αρχή υποθέσαμε ότι ήταν κάποια έντομα — ίσως φωλιά ή σειρά από κουκούλια.
Όμως όσο τα παρατηρούσαμε, τόσο μεγάλωνε η ανησυχία μας. Κάθε σακουλάκι ήταν ημιδιαφανές, και στο εσωτερικό του διακρινόταν μια κίνηση — κάτι ζωντανό κουνιόταν αργά. Όταν τελικά αντιληφθήκαμε τι πραγματικά είχαμε μπροστά μας, μείναμε αποσβολωμένοι. Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βρίσκεται τόσο κοντά μας.