Οι στόχοι πίσω από τους ιατρικούς ελέγχους διαφέρουν σημαντικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτοί οι έλεγχοι έχουν καθαρά διαγνωστικό χαρακτήρα – για την ανίχνευση λοιμώξεων, υποσιτισμού ή σωματικών προβλημάτων. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι σκοποί είναι πολύ πιο σκοτεινοί και ανησυχητικοί.
Μαρτυρίες μεταναστών και ξένων ερευνητών αποκαλύπτουν ότι οι εξετάσεις αυτές μπορεί να χρησιμοποιούνται ως μέρος ενός μυστικού συστήματος επιλογής, μέσα από το οποίο εντοπίζονται οι «κατάλληλες» γυναίκες για συγκεκριμένους ρόλους – συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων «ομάδων ευχαρίστησης» (pleasure squads).
Παρόλο που η ύπαρξή τους δεν έχει ποτέ επίσημα επιβεβαιωθεί από το καθεστώς, πολυάριθμες πηγές συγκλίνουν στην ύπαρξή τους. Οι ίδιες οι εξετάσεις χαρακτηρίζονται από ταπείνωση και έλλειψη σεβασμού.
Δεν υπάρχει προσωπικός χώρος, δεν ζητείται συναίνεση – μόνο εντολές, σιωπηρή συμμόρφωση και απόλυτη υποταγή. Αυτό που για τον δυτικό κόσμο φαίνεται αδιανόητο, στη Βόρεια Κορέα αποτελεί κομμάτι μιας εφιαλτικής καθημερινότητας, όπου ακόμη και το ανθρώπινο σώμα θεωρείται ιδιοκτησία του κράτους.
Σε ένα τέτοιο καθεστώς, η ατομική ταυτότητα και η προσωπική αξιοπρέπεια έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Το μόνο που έχει σημασία είναι η αφοσίωση στον ηγέτη.