Πολύ πριν τον γνωρίσουμε ως τον ατρόμητο “μυ των Βρυξελλών”, ο Ζαν-Κλοντ Βαν Νταμ ήταν ένα ντροπαλό αγόρι με πάθος για το μπαλέτο.
Σήμερα τον βλέπουμε να κυριαρχεί στις σκηνές δράσης με εκρηκτικά λακτίσματα και εντυπωσιακές κινήσεις, όμως η δύναμη και η πειθαρχία του γεννήθηκαν σε ένα μέρος πολύ πιο ήσυχο — στην αίθουσα χορού. Ο μικρός Jean-Claude δεν ήταν ο τυπικός «σκληρός» μαθητής.
Αντί για ποδόσφαιρο, διάλεξε το κλασικό μπαλέτο — και το ακολούθησε με αφοσίωση για πέντε ολόκληρα χρόνια. Αυτή η εκπαίδευση δεν του χάρισε μόνο ευλυγισία και έλεγχο σώματος, αλλά και τον σιδερένιο χαρακτήρα που αργότερα θα τον καθιστούσε αστέρα του κινηματογράφου.
Πριν γίνει το ίνδαλμα εκατομμυρίων, είχε ήδη μάθει το σημαντικότερο μάθημα:
η πραγματική δύναμη γεννιέται από την εσωτερική πειθαρχία — όχι από τις μπουνιές.
Ο Βαν Νταμ δεν έγινε απλώς σταρ. Έγινε σύμβολο. Γιατί, όπως αποδεικνύει η ιστορία του, οι ήσυχοι μαχητές συχνά έχουν τις πιο ηχηρές νίκες.