Όταν ο σύζυγός μου κι εγώ αποφασίσαμε να ανακαινίσουμε το μπάνιο, το φανταζόμασταν σαν μια χαλαρή και ευχάριστη διαδικασία: μουσική στο φόντο, λίγος σχεδιασμός, λίγη κόλλα και μερικές σταγόνες νερό… Αλλά η πραγματικότητα είχε άλλο σενάριο — σκηνοθέτης η μοίρα, και το αποτέλεσμα; Χάος!
Η πρώτη μέρα κύλησε ήρεμα. Εκείνος με τη μετροταινία, εγώ με το σημειωματάριο. Διαφωνούσαμε για τα πλακάκια: καφέ, κομψά ή μινιμαλιστικά λευκά; Εγώ ονειρευόμουν ένα μπάνιο-σπα, εκείνος μια πιο σοβιετική, κλασική αισθητική. Τελικά καταλήξαμε σε έναν συμβιβασμό — λευκά και καφέ πλακάκια, που θύμιζαν λίγο πασχαλινά αυγά. Τη δεύτερη μέρα άρχισε το απόλυτο μπάχαλο
Ο σύζυγός μου μπέρδεψε τους σωλήνες, έκλεισε το νερό και ξαφνικά η κουζίνα μας μετατράπηκε σε ένα ολισθηρό υδάτινο πάρκο. Καλυμμένη με σελοφάν και βρεγμένη μέχρι το κόκκαλο, έκανα ζωντανή σύνδεση στο οικογενειακό chat: «Μην ανησυχείτε, το μπάνιο αποφάσισε να κάνει βόλτα στην κουζίνα!»
Μόνοι μας τοποθετήσαμε τα πλακάκια, αλλά μια λωρίδα «έφυγε» και τώρα έχουμε μια τρύπα στον τοίχο σε σχήμα καρδιάς — πολύ ρομαντικό, αν δεν ήξερες πως έπρεπε να είναι ένα κανονικό ορθογώνιο!
Παρόλα αυτά, στο τέλος τα καταφέραμε. Βάλαμε ντους με τζακούζι, καθρέφτη με φωτισμό και ήχο. Ο σύζυγός μου περνάει τώρα περισσότερο χρόνο στο μπάνιο παρά στο σαλόνι.
Οι επισκέπτες πλέον δεν έρχονται για φαγητό — κατευθύνονται κατευθείαν να θαυμάσουν το «υδάτινο αριστούργημά» μας. Κι εμείς; Απολαμβάνουμε το τσάι μας στο καινούργιο μπάνιο, γελώντας και θυμόμαστε τις περιπέτειες με την αντλία νερού!